Komputerowy system optyczny, który tłumaczy zmiany światła na serie instrukcji sterujących odtwarzaniem komputerowych sekwencji dźwiękowych. Skonstruowany na bazie komputera Yamaha CX5M, udoskonalony z zastosowaniem komputera Atari 1040ST.

System LTTS (LightTimeTriggeringSystem) został zastosowany w następujących kompozycjach:

WYSYG (What You See You Get) (1989)
na światło i komputer

BEAUTY AND THE BEAST / PIĘKNA I BESTIA (1991)
na głos, światło i komputer

SHA BA DEL'MANA (1994)
balet

DOUBLES (1994)
na światło, głosy i komputer

RIVER DART (1995)
for voices, strings and computer

WYSYG jest nową formą audiowizualnego performance wykorzystującego unikalny system "dyrygowania światłem". Zmiany światła, uzyskiwane z ruchu lampki trzymanej w ręce odbierane są przez system sensorów optycznych umocowanych do głowy wykonawcy. Każdy z nich steruje niezależnie wybranym parametrem wstępnie przygotowanej partytury zapisanej w pamięci komputera. System działa w następujący sposób:

- względny czas trwania pojedynczych i złożonych struktur dźwiękowych zależy od częstotliwości otwierania ust

- "instrumentacja" i przetworzenia dźwięku zależą od wielkości światła rzucanego na sensor umieszczony na szyi wykonawcy

- projekcja przestrzenna dźwięku zależy od światła dochodzącego do sensorów umieszczonych przy uszach wykonawcy

Kompozycja WYSYG wykorzystuje dwie abstrakcyjne energie - światło i dźwięk. Figury świetlne są bezpośrednio tłumaczone na frazy muzyczne. Dosłownie, to co widzisz jest tym co słyszysz (what you see you get).

Doubles na światło, głosy i komputer napisany w 1994 zestawia pary elementów przeciwstawnych sobie:

- Materiał dźwiękowy: znany, rozpoznawalny - głosy, instrumenty akustyczne oraz materiał całkowicie nowy: dźwięki i struktury syntetyczne

- Materiał stylistyczny: ludowy i romantyczny w opozycji do materiału atonalnego, abstrakcyjnego.

Najbardziej podstawowe zestawienia elementów przeciwstawnych to podstawowa zasada utworu.

River Dart to ostatni wiersz austriackiej poetki Ingeborg Teuffenbach (1914-1992), który napisała w maju 1992 roku specjalnie dla swojego syna Fritjofa Capry, fizyka, wykładowcy kalifornijskiego Berkley University (autora znanych w Polsce książek popularnonaukowych).
Kompozycja River Dart na głosy i komputer została napisana na zamówienie Avantgarde Verein ze Schwazu w 1995 roku i prawykonana przez Olgę Szwajgier i Marka Chołoniewskiego na otwarciu 3. Internationale Akademie für Neue Komposition w Schwazu (Tyrol) 31 sierpnia 1995 roku.
Kompozycja inspirowana wierszem I.Teuffenbach utrzymana jest w konwencji "ambient". Warstwa muzyczna odwołuje się do holistycznej filozofii Fritjofa Capry, szczególnie do niektórych jej elementów zawartych w jego dwóch publikacjach: Tao of Physics i The Turning Point. Stosuje kilka oryginalnych rozwiązań istotnych dla formy całego utworu:

- harmonia z zastosowaniem skal mikrotonalnych (nałożenie skali ćwierćtonowej na struktury glissandowe)

- wykonanie odbywa się poprzez system ATTS: uderzenia batuty (pałeczki do ryżu) w określone miejsca partytury graficznej generują kolejne fragmenty muzyki utrwalonej w pamięci komputera

- struktury w większości mają charakter ciągły czasowo i w trakcie nabrzmiewania i wybrzmiewania poddawane są transformacji "na żywo" poprzez ciągły ruch batuty nad pulpitem z partyturą; ruch ten zamieniany jest poprzez interaktywny system optyczny na glissandowe zmiany wysokości oryginalnych struktur dźwiękowych

- tekst wiersza, wypowiadany niesłyszalnym dla publiczności (lecz wyrazistym wizualnie) szeptem, poddawany jest transformacjom czasowym (opóźnienia) i transpozycji, a następnie zostaje zmieszany z komputerową warstwą dźwiękową; w ten sposób tekst ten staje się słyszalny dopiero po pewnym czasie i to w formie delikatnie przetworzonej

Przestrzeń i metafizyka to dwa podstawowe elementy wypełniające formę tego utworu. Kompozycja istnieje również w wersji poszerzonej o grupę instrumentów smyczkowych prowadzonych przez dyrygenta reagującego z niewielkim opóźnieniem na ruch pałeczki do ryżu. Rezultatem tego zabiegu jest naturalne opóźnienie instrumentów smyczkowych w stosunku do instrumentów komputerowych (instrumenty komputerowe reagują natychmiast na ruch i uderzenia pałeczki, smyczki zaś otrzymują sygnały od dyrygenta z pewnym opóźnieniem). Rozsynchronizowanie obu grup instrumentalnych jest świadomym zabiegiem kompozycyjnym. Efekt ten zbliżony jest to procesu transformacji głosu, zarówno w sferze dźwiękowej jak i wizualnej. To co widzimy nie zawsze jest tym co słyszymy(!) (WhatYouSeeIsNotAlwaysWhatYouGet) - WYSINAWYG (!?!)